ترسیم حالات پیغمبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم قبل از شهادت
پـلـک‌هاى کـبـود خود وا کرد دور تا دور خـود تـمـاشا کرد اشک از گوشه دو چشمش ریخت گـریه بر گریه‌های زهرا کرد زیر لب یادى از خـدیجه نمود صحبت از آن انیس غم ها کرد پیر مرد عصا به دست حجاز بر دعـا دست خویش بالا کرد ثـقـلـیـن ایـن دو پـایـۀ دیـن را در نـظـام وجــود ابــقــا کــرد نور او در زمان جهـل و کـفر چـهـرۀ این زمـانـه زیـبـا کرد حرمت دخـتران زنده به گـور خون دل خورد تا که احیا کرد تا بگـوید عـلى امـام شـمـاست فکر یک دست خط و امضا کرد یک نفر گفت «الرجل یهجر» آتـش فــتــنـه را مـهـیــا کــرد لحـظۀ آخر این رسول غریب محشرى را ز گریه بر پا کرد نـگــران عـلی و زهــرا بــود نـظـرى بـر عـلـى تـنـهـا کـرد دست و بـازوى فـاطمه بوسید بعـد هم تـوصیه به مـولا کرد گـفت: زهرا امـانت است على جمله‌اش را عجـیب معـنا کرد پرده از روضه‌ها کـنار کـشید رازهـاى نـگـفـتـه افــشـا کـرد گـفت باید عـلى تو صبـر کنى صحبت از ماجراى فردا کرد گـفت گـویا به چـشـم می‌بـیـنـم لـگـدى درب خـانه را وا کرد فـضه آمـد مـیان آتش و خـون جـسم پـامـال گـشـته پـیدا کرد بـار شـیـشه به پـشت در افـتاد باید این روضه را معـما کـرد بعد از آن گفت تازه: وای حسین روضه‌هـایش ادامـه پـیدا کرد صحبت از آن بـریدن حـنجـر تـشـنه لب در کـنار دریـا کرد صحبت از نیـزه و لبان حسین صحبت نحـر آن گـلـو را کرد شـمر با لـشگـرى که تـرسـیده سـر ذبـح حـسـیـن دعـوا کـرد ضربه‌هایی که پشت گردن خورد قـامـت دخــتــر مـرا تــا کـرد |